Sensizlik...

Gittin...
Bir gün öylece sessizce gittin. Bu kadar gürültülü severken birini, nasıl bu kadar sessiz bir terk edişti bu anlayamadım. Hiç fark etmedim benden gidişini...
Uyandığımda toplamıştın valizini ama en çok herşeyi planlamış olman şarşırttı beni. Sen ki bensiz gelecek planları yapamayan, her gününü bana detaylı anlatan, bana sarılmadan uyuyamayan, kokumu hissetmeden yaşayamayacağını söyleyen sevgilim nasıl da bu kadar planlı yarım bıraktın beni. 
Ev bile tutmuştun kendine, üzülüyormuşsun benim halime...Geç saatlere kadar çalıştığın için yalnız kalıyormuşum, bir de senin için yaşıyormuşum bu sevmediğim şehirde...Zorunda değilmişim bu eziyete. Nasıl da narin, düşünceli bir terk edişti bu, ancak sana yakışırdı terk edişin böylesi...
Gitme dememi beklemiyordun bence. Ev bile tutup, ben uyurken topladığına göre valizini, uğurlar olsun demek kalmıştı bana sadece. Ne bağırdım sana, ne hakaret ettim, ne de ardından ağladım sonraları. Hayatımdaki çiziklerden biriydin sen de. Bende derin yaralar bırakan bir bıçakla çizmiştim seni. Bir daha geri dönüşün olmasın, ve bu sinsi terk edişini hatırlamak için gerçek bir çizik attım bedenime. Acı duymadım hiç...
 Kalktım sıradan bir gün gibi evimi topladım. Burası benim evimdi. Artık ben tekil 1. şahıstım, aidiyet eklerim de yoktu. Kendim vardım ve bana ait olanlar vardı. Ben kimseye ait değildim, istediğimi giyip, istediğim yere istediğim kişilerle gidebilirdim. Sadece kendim için yemek yapar, kendi sevdiğim filmleri izler, sorumsuzca kendi kendime yaşar giderdim. Mutlu olur muyum böyle bilmiyorum çünkü hiç kendim için ben olmayı denememiştim.  Ama üzülmedim gidişine inan. Senin için yaşamak yorucuydu, yorulmuştum senin mutluluğunu düşünmekten. Git diyemediğim gibi vaz da geçememiştim hiç senden. Sen güçlü kişi olarak gitmeyi tercih ederken sen de ki bu kararlılığa şaşırmıştım. 
Önceleri anlamadım yokluğunun acısını. İyi geldi özgürlük bana. Ama zaman geçti, özlemeye başladım seni o zamanlar başladım seni uzaktan uzaktan izlemeye. Sadece görmek yetiyordu önceleri. Seninle yaşadığım bu evde milyolnarca anı ile baş etmek boğmaya başladı beni ve o zaman anladım sensiz kalmanın zorlu mücadelesini...
M.S.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Arayışlar / Lou Andreas Salome

Resim
Kitap Özeti 16 yaşındaki Adine onlarla yaşayan doktor kuzeni Benno'ya aşık olur ve onunla nişanlanır. Evlilik için kendini hazırlarken en büyük tutkusu olan resimden vazgeçmiştir. Zaman içerisinde kendini Benno'ya adayan ve başka hiç bir şey yapmayan Adine Benno tarafından reddedilir ve nişan bozulur. Adine Paris'e gider, resim atölyesi açar. Başarılı bir ressam olur. Benno yıllar sonra ona mektup yazar, onu eve davet eder. adine gider ve Benno'nun ona hala aşık olduğunu anlar fakat kendisi artık ona aşık değildir. Adine çok değişmiş ve bir erkeğin istediklerini yapıp, kendini ona adamaya karşıdır. Benno zaten Adine'nin başkası ile ilişki yaşadığından şüphe duymaktadır ve Adine aksini iddia etmez, Benno'nun böyle düşünmesini, bu düşünceye de inanıp ondan vazgeçmesini dilemektedir. Benno buna inanır, Adine annesine Benno'nun söylediklerine inanmamasını fakat aksini de iddia etmemesini söyler. Yorum Kitap tam olarak feminist düşüncelerle yazılmış. Kadın ...
Devamı

Beyaz Geceler / Dostoyevski

Resim
KİTABIN ÖZETİ Hikayenin ana karakteri olan yazar sekiz yıldır Petersburg’da yaşamasına rağmen hiç arkadaşı olmayan birisidir. Ama o bunu kendine pek dert etmemektedir. Yaz gelmiş ve herkes yazlıklarına gitmiştir. St. Petersburg sokakları boş kalmış ve yazar da sokaklarda avare gezmeye başlamıştır. Bu gezintiler onu çok mutlu etmektedir. Bir gün evine dönerken nehir kenarında bir kızın parmaklıklara dayanarak ağladığını görür. Kıza seslenir ama kadınlarla iletişim kurmayı pek bilmeyen yazar kadını ürkütür ve kadın kaçar. Yazar kızın peşine takılır, Tam bu sırada kızın peşine başka bir adam daha takılır ama yazar kızı o adamın elinden kurtarır. Kızı evine kadar bırakır ve birbirlerini merak ettikleri için bir sonraki akşam buluşmaya karar verirler.  Birbirlerinden hoşlanmaya başlarlar. kız yazardan hoşlanmaya başlar. Buluştuklarında kız yazarın hikayesini dinlemeye başlamadan önce onun kendisine aşık olmamasını ister. Aksi takdirde onunla arkadaşlığını bitirmek zorunda kalacağını...
Devamı

Canan Tan / İz

Resim
Kitabı yıllar öncesinde okumuştum ama böyle güzel bir kitabı unutmak istemedim ve bu nedenle bu yıl yeniden okudum. Kitabı yeniden okumak istemem arka kapağındaki alıntıydı aslında. " Minicik çocuk ellerimi avucunun içine hapsettiğinde, yüreğim yüreğinde eriyordu babacığım. Parmaklarım büyüdü diye mi tutmuyorsun artık ellerimi? Keşke hep küçük kalsalardı." *  Ne kadar güzel anlatmış yazar bir çocuğun babasına olan muhtacını.... KİTAP ÖZETİ Kitapta babasına aşık bir kız çocuğu olan Verda'nın hislerini okudum. Babası Vedat annesi Semra'dan boşanır. Semra hanım Verda'yı babasına karşı doldurur, ve babasının onu da terk ettiğini söyleyerek babası ile görüşmesini yasaklar. Verda babasına karşı kin beslemeye başlar ve onu sevmediğini düşünür ta ki babası intihar edene kadar. Babasının ölüm haberini alınca Ankara'ya babasının evine gider ve kendini suçlar babası ile hayatayken görüşmediği için. Babasının üstlendiği bir davayı kabul eder ve bu davanın babasın...
Devamı